کتیبه های داریوش را میتوانید در سایت ما و در قسمت تاریخنامه مشاهده نمایید همینک کتیسه چهارم داریوش بزرگ هخامنشی را برای شما قرار دادیم کتیبه داریوش در تخت‌جمشید 4 کتیبه چهارم داریوش در تخت‌جمشید. کتیبه‌ای از داریوش یکم (بزرگ) در یک نسخه بر دیوار جنوبی تخت‌جمشید.
دارای 24 سطر به فارسی باستان و بدون تحریر عیلامی و بابلی: «اهورامزدای بزرگ که بزرگترین خدایان است، داریوش‌شاه را آفرید. او را شهریاری بخشید. بخواست اهورامزدا داریوش شاه است. داریوش‌شاه گوید: این کشور پارس که اهورامزدا به من ارزانی داشت، زیباست و دارای اسبان خوب و مردم خوب است. به خواست اهورامزدا و من داریوش‌شاه، این کشور از دشمن نمی‌هراسد. داریوش‌شاه گوید: اهورامزدا و خدایان خاندان شاهی مرا یاور باشند. اهورامزدا این کشور را بپاید از سپاه دشمن، از خشکسالی و از دروغ به این کشور نیاید نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ. این را من از اهورامزدا و خدایان خاندان شاهی خواهانم. اهورامزدا و خدایان خاندان شاهی این بخشش را بهره من سازند.» (متن کامل کتیبه).
به این کشور نیاید نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ: از آنجا که این بخش از کتیبه داریوش شهرت زیادی دارد، به شرح بیشتر این قطعه می‌پردازیم. این کتیبه دربردارنده یکی از مشهورترین سخنان داریوش یکم و درخواست و دعای او به پیشگاه اهورامزدا و دیگر خدایان است. آرزو و دعای داریوش در 21 کلمه در بند سوم و سطرهای 15 تا 20 این کتیبه آمده است:
آوانوشت متن اصلی به فارسی باستان: (۱) ایمام (۲) دَهیائوم (۳) اَهورَ‌مَزداهْ (۴) پاتووْ (۵) هَچا (۶) هَئینایا (۷) هَچا (۸) دوُشْ-یارا (۹) هَچا (۱۰) دْرَئوگَه (۱۱) اَبیْ (۱۲) ایمام (۱۳) دَهیائوم (۱۴) ما (۱۵) آجَمی‌یا (۱۶) ما (۱۷) هَئینا (۱۸) ما (۱۹) دوُشْ-یارَم (۲۰) ما (۲۱) دْرَئوگَه.
ترجمه واژه به واژه: (۱) این (۲) کشور/ سرزمین (۳) اهورامزدا (۴) بپاید/ بپایند (۵) از (۶) سپاه مهاجم/ دشمن (۷) از (۸) بد سال (۹) از (۱۰) دروغ (۱۱) به (۱۲) این (۱۳) کشور/ سرزمین (۱۴) نه (۱۵) بیاید (۱۶) نه (۱۷) سپاه (۱۸) نه (۱۹) بدسالی (۲۰) نه (۲۱) دروغ.

ترجمه مضمون: اهورامزدا این کشور را بپاید از سپاه دشمن، از خشکسالی و از دروغ. به این کشور نیاید، نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ.
توضیحات: در آغاز و پایان بند سوم این کتیبه که در بردارنده عبارت‌های بالا است، بجز اشاره و یادکرد از اهورامزدا، از «بَگَئیبیش» به معنای «بغان/ خدایان» نیز یاد کرده شده و این آرزو از آنان نیز درخواست شده است. این شیوه را برخی پادشاهان متأخرتر هخامنشی با یادکرد از نام آن ایزدان ادامه دادند. اردشیر دوم در کتیبه‌های متعددی و از جمله در کتیبه پیداشده در همدان (A2Ha) از دو بغ یا خدای «اَنَهیتا» (آناهید/ آناهیتا) و «میترَه» (میترا/ مهر) یاد می‌کند و اردشیر سوم در چهار کتیبه خود در تخت‌جمشید (A3Pa,b,c,d) درخواست و دعای خود را بجز اهورامزدا، تقدیم به «میثرَه» (میترا/ مهر) نیز می‌کند. (تفاوت در نگارش‌های دوگانة «میتره» و «میثره» بخاطر وجود همین تفاوت در اصل کتیبه‌ها است)